Jeśli dodatkowy kontakt został uznany za konieczny, pielęgniarka zadzwoniła do uczestnika lub była dostępna przez telefon. Wszyscy uczestnicy zostali zachęceni do odgrywania aktywnej roli w ich opiece i do poprawy umiejętności omawiania problemów z lekarzami. Tylko w złożonych sytuacjach pielęgniarki, lekarze lub badacze, kontaktowali się bezpośrednio z lekarzami pacjentów Spośród 215 osób w grupie interwencyjnej 13 lekarzy pielęgniarki nigdy nie widziało: 3 zmarło, a 10 odmówiło wizyty. Pozostałe 202 osoby otrzymały średnią (. SD) 10,9 . 3,2 wizyty podczas trzyletniego okresu badania. Czterdzieści dziewięć osób nie ukończyło programu, ponieważ zmarło (20 uczestników), wyprowadziło się z obszaru (13), przeniosło się do domu opieki (9) lub odmówiło kontynuacji (7).
Każdego roku uczestnicy otrzymywali średnio 5,9 zaleceń dotyczących samoopieki (np. Ćwiczenia fizyczne, sen, leczenie nietrzymania moczu, odżywianie, stosowanie leków dostępnych bez recepty, przestrzeganie schematów obejmujących leki na receptę, stosowanie pomocy i urządzenia i bezpieczeństwo w domu, stanowiące 51 procent wszystkich zaleceń), 3.3 zalecenia dotyczące omawiania nowych problemów lub potencjalnie suboptymalnej terapii z ich osobistymi lekarzami (29 procent) oraz 2.3 zalecenia dotyczące korzystania z usług społecznościowych (20 procent). Średnio uczestnicy przestrzegali 47 procent wszystkich zaleceń, nie stosowali się do 39 procent, a częściowo do 14 procent (zwykle te, które dotyczą zmian zachowań długoterminowych, takich jak odżywianie lub ćwiczenia). Ponadto, pielęgniarki praktykujący wzmocnili profilaktykę pierwotną i wtórną poprzez monitorowanie częstotliwości regularnej opieki stomatologicznej, szczepień, badań oczu, samobadania piersi, rozmazów Pap i mammograficznych badań przesiewowych.23 Wywiady telefoniczne podgrupy 102 uczestników w grupie interwencyjnej wykazało, że 99 procent z nich było zadowolonych z programu i że 84 procent chciałoby kontynuować wizyty domowe po zakończeniu badania.
Mierniki rezultatu
Przed randomizacją, a następnie co roku przez trzy lata, pacjenci byli widywani w domu przez przeszkolonych ankieterów nie zaangażowanych w interwencję, którzy stosowali ustrukturyzowany format wywiadów. Zebrano informacje o podstawowych czynnościach dnia codziennego (kąpiel, ubieranie, karmienie, pielęgnacja, przenoszenie z łóżka do krzesła i poruszanie się po domu), 14 instrumentalnych czynności życia codziennego (np. Gotowanie, obsługa finansów i lekarstw, sprzątanie i zakupy), 14 oraz połączone działania podstawowe i instrumentalne, 24 i hierarchiczny wynik został obliczony25. Analiza czasu przeżycia wolnego od niepełnosprawności była oparta na informacjach o dacie śmierci i stanie funkcjonalnym (podstawowe czynności dnia codziennego) w bazie linii i po trzech latach. Informacje na temat przyjęć do szpitali opierały się na systematycznym przeglądzie nazw uczestników oraz numerów ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia zdrowotnego we wszystkich lokalnych szpitalach.
W wywiadach telefonicznych przeprowadzanych co cztery miesiące przez niezależnych ankieterów, uczestników lub, w przypadkach poważnego pogorszenia stanu zdrowia, predysponowani prokserzy dostarczali informacji o domach opieki i korzystaniu z usług społecznościowych
[przypisy: licznik trzeźwości, przychodnia stomatologiczna warszawa, dyżury aptek krotoszyn ]
Dodaj komentarz
Powiązane tematy z artykułem: dyżury aptek krotoszyn licznik trzeźwości przychodnia stomatologiczna warszawa